"Κάθε πλάσμα ζητά την ευχαρίστηση"
Όπως έχουμε δει και σε άλλα άρθρα, το στρες και η κατάθλιψη αντιμετωπίζονται με την ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ!
Το στρες και η θλίψη είναι μηχανισμοί που μας υπενθυμίζουν ότι έχουμε παραμελήσει τον εαυτό μας , έχουμε αφήσει τις αρνητικές καταστάσεις της ζωής να μας ρίξουν το ηθικό.
Μοιάζουν με το σωματικό πόνο που υπάρχει για να μας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
οΟ εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος για να επιλέγει την ευχαρίστηση και όχι τον πόνο (εκτός βέβαια αν πρόκειται για καταστάσεις όπου σκόπιμα επιβάλλουμε τον εαυτό μας σε μια δοκιμασία για να αντλήσουμε τελικά όμως πάλι ευχαρίστηση, όπως πχ όταν κάνουμε ένα δύσκολο έργο που θα μας αποφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα).
Κάποιες στιγμές όμως οι αρνητικές καταστάσεις μας γίνονται συνήθεια και οι επιλογές μας αντλούνται μέσα από τη θλίψη. Φαίνεται σαν να έχουμε ξεχάσει τους τρόπους άντλησης ευχαρίστησης και τις θετικές δυνατότητες που έχουμε.
Γι αυτό πρέπει να έχουμε τέτοιο τρόπο ζωής που να μας φέρνει σε επαφή με την ευχαρίστηση ακόμη κι όταν έχουμε κάποιο σοβαρό θέμα να λύσουμε.
Κάποτε ένας φίλος μου είχε πει:
"Καλά, εσύ δεν παίρνεις δύναμη από κάπου; "
Και μου έδωσε τις εξής πρακτικές συμβουλές που ακολουθούσε και ο ίδιος:
1) Όταν γυρίζω σπίτι, βάζω οπωσδήποτε πιο άνετα ρούχα.
2) Κάνω κάποια πράγματα που μου αρέσουν και με αποφορτίζουν από όσα έγιναν όλη τη μέρα ( πχ, να ακούσω λίγη μουσική πίνοντας ένα ποτό, να κάνω ένα χαλαρωτικό ντους, να βγω μια βόλτα έξω).
3) Βρίσκω ένα χόμπι που μου αρέσει και με ξεκουράζει.
4) Βάζω στη ζωή μου κάτι καινούργιο, γιατί η μονοτονία φέρνει κι αυτή θλίψη και μου περιορίζει τις δυνατότητες.
Όλα αυτά μαθαίνουν τον εγκέφαλό μας να ζητά να νιώσει καλά και αυτό επεικτείνεται σιγά σιγά στις προσδοκίες και τους στόχους μας.
Οι βουδιστές (αλλά και ο Φρὀυντ) λένε ότι "κάθε πλάσμα ζητά την ευχαρίστηση" κι αυτό είναι πραγματικά μια γενική αλήθεια για κάθε ζωντανό ον μέσα στο σύμπαν.
4 σχόλια:
Ε,εμ...γειάσου καλή μου...(μετά από πολύυυυ καιρό)..ε,η Αθανασία είμαι από Μικρή αχτίδα οκ?...απλώς έχω εδώ και καιρό αλλάξει,το νίκ μου..λίγο..για κάποιους πρωσοπικούς λόγους επειδή με ανακάλυψε πέρσυ?άτομο του οικογενιακού μου περιβάλλοντος,και διάβασε το μπλόγκ μου,τσακωθήκαμε και με α υτό αλλά και με άλλα μέλη της οικογενίας μου και γιανά μη ξανά-πάθω τα ίδια..) καταλαβαίνεις...ε,εμ πάντως πόοσο δίκιο έχεις...μα πόσο όμως...πολύ ωραίο αυτό που γράφει,η εικόνα του πόστ σου..πολύ σοφό..μου άρεσε...καλησπέρες μετά από πολύυ καιρό...
Αθανασία!
Χαίρομαι που βλέπω σχόλιό σου πάλι!
Η΄γλυκύτατη Sunshine επέστρεψε!
Εύχομαι να περνάς όμορφα!
Πολλά πολλά φιλιά!
Ε,εμ καλή μου γειάσου καταρχήν ε υ χαρ ιστώ...για τα καλά,σου λόγια να'σε καλά..αλλά..ε,δυστυχώς δ εν μπορώ να πώ ότι περνάω και τόοοσο καλά τελευταία...μάλλον το αντίθετο θα'λεγα...μάλλον θα'λεγα ότι περνάω ίσως τη χειρότερη φάση της ζωής μου..(για διάφορους λόγους)...αλλά ε υχ αριστώ...κι εγώ χάρηκα που..επέστρεψα όπως λες καλή μου..μου λείψατε!κι εσύ κι ό-λοι οι άλλοι φίλοι...μα...που πήγαν ό-λοι??? κάποτε εδώ μέσα (στο σπιτάκι σου εννοώ)γινόταν χαμός από τα γέλια τους....
Άθη!
Εύχομαι γρήγορα όλα να ξεπεραστούν, ίσως ήδη τώρα που διαβάζεις αυτό να είναι όλα καλύτερα.
Εύχομαι η Ανάσταση αυτή να είναι για σένα από τις καλύτερες της ζωής σου.
Προσπαθώ να μπω στο μπλογκ σου αλλά είναι προστατευμένο και δεν έχω πρόσβαση.
Εύχομαι και πάλι Χαρούμενη Ανάσταση!
Φιλιά πολλά Αθανασία μου!
Υ.Γ. Γενικά τα μπλογκ δεν έχουν τώρα πια τον κόσμο που είχαν παλιότερα! Αλλά αξίζει να υπάρχουν και να εκφραζόμαστε μέσα από αυτά!
Δημοσίευση σχολίου