ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Συνεχής κριτική σε ό,τι κάνετε;
"Αθώο" κουτσομπολιό σε καθημερινή βάση από κάποιον ανώτερο συνήθως στην ιεραρχία;
Βλέπετε όσα λέτε ή κάνετε να διαστρέφονται με αποτέλεσμα να νιώθετε ότι έχουν αμαυρώσει την παρουσία σας στον εργασιακό χώρο χωρίς να ξέρετε γιατί;
Νιώθετε αβοήθητος και αναρρωτιέστε αν είναι σε καλή κατάσταση τα νεύρα σας;
Έχετε σκεφτεί ότι αυτό γίνεται σκόπιμα και οργανωμένα;
Έχετε ακούσει για την ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ, ΚΑΚΟΗΘΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ή τον ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ στο χώρο εργασίας;
Όλα αυτά είναι το ίδιο πράγμα: το λεγόμενο WORKPLACE BULLYING.Λέγεται ότι πλήττει έναν στους πέντε εργαζόμενους.
Για ποιο σκοπό συμβαίνει; Ποια μέσα χρησιμοποιούνται; Ποιοι τρόποι αντιμετώπισης υπάρχουν;
Αυτά θα εξετάσουμε στο παρόν ιστολόγιο.
ΓΙΑΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ.


Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

21.Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ

Το όνομα είναι φανταστικό , η ιστορία όμως αληθινή.

Αν θέλεις ανταλλαγή απόψεων πάνω στο θέμα της ηθικής παρενόχλησης στο χώρο της εργασίας άκου την ιστορία από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει την ηθική(όχι σεξουαλική) παρενόχληση στο πετσί του!
Ξεκίνησα να δουλεύω πριν από 2 χρόνια στο δημόσιο τομέα. Μπήκα με το σκεπτικό μιας ευσυνείδητης εργαζόμενης που το μόνο που θέλει είναι να κάνει σωστά τη δουλειά της και να σέβεται τους συναδέλφους της. Αρχικά όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά (έτσι ήθελα να νομίζω) τελικά κάποιοι από τους συναδέλφους με έβλεπαν ανταγωνιστικά με μίσος και ζήλεια. Δεν έδινα σημασία ,τους αγνοούσα προσπαθώντας να κρατήσω τις ισορροπίες .Συνεχώς προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω άσχημα με προσβλητικά σχόλια, σπόντες κ.λ.π.
Δεν κρύβω ότι ήμουν αδύναμη να αντιμετωπίσω την κατάσταση καθώς ήμουν σε ένα χώρο που τους είχα όλους εναντίον μου. Μου ασκούσαν ψυχολογικό πόλεμο σε ακραίο βαθμό , μάλιστα με στρατηγικό τρόπο ,θα έλεγα "έξυπνο", καθώς όλα γίνονταν με τρόπο ώστε να μην έχω αποδείξεις στα χέρια μου για να τους κατηγορήσω. Σκοπός τους ήταν να με κάνουν να χάσω την ψυχραιμία μου ώστε να αρχίζω να φωνάζω , να ουρλάζω και δεν ξέρω και γω τι άλλο, για να με βγάλουν τρελή (ότι όλα δηλαδή γίνονται στο μυαλό μου ).Χρειάστηκε να βρω μεγάλη δύναμη από τον εαυτό μου μέχρι να παρθεί μια λύση στο πρόβλημα μου και να μην λυγίσω μπροστά τους.
Τελικά τα κατάφερα μιλώντας στο αφεντικό μου το οποίο κατανόησε το πρόβλημα μου. Βέβαια φέρθηκα και εγώ με τον ανάλογο έξυπνο τρόπο που άρμοζε στην περίπτωση αυτή...Σε κάθε κίνηση μου υπολόγιζα πριν την κίνηση του αντίπαλου με ψυχραιμία χωρίς να χάσω το αίσθημα της ευθυκρισίας μου.
Ήταν μια περίοδος φρίκης για μένα καθώς με είχε φτάσει σε όρια αντοχών. Τα κατάφερα , παίρνοντας βέβαια ένα γερό μάθημα για το τι είναι ο κόσμος γύρω μου και πως να τους αντιμετωπίζω .
Γενικά, σαν συμβουλή σου λέω ότι δεν είναι εύκολη κατάσταση για να την αντιμετωπίζει κανείς μόνος του. Χρειάζεται βοήθεια και υποστήριξη από κοντινά πρόσωπα και άτομα που μπορεί να εμπιστευτεί κάποιος στη δουλειά. Γιατί από άτομα διαστροφικά που βγάζουν όλα τα εσώψυχα και τα προβλήματα τους στο χώρο της δουλειάς τί να περιμένει κανείς; Απλά τους αντιμετωπίζεις ως άρρωστους ανθρώπους. Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να ξέρεις ότι τα πολύ ικανά άτομα , αυτά δηλαδή που μπορούν να πάνε μπροστά , τους ενοχλούν γιατί τους "κλέβουν απ' το χώρο τους", αν μπροστά σου κάποιος νιώθει λίγος θα σε πολεμήσει..
Χριστίνα , 29 ετών

8 σχόλια:

Έλενα είπε...

η

Έλενα είπε...

Αγαπητή Χριστίνα,
Διάβασα την ιστορία σου και εντυπωσιάστηκα, καθώς έχει τρομερή ομοιότητα με τη δική μου.Ένιωσα πράγματι σαν να γραφω εγώ αυτό το σχόλιο.
Η δική μου ιστορία έχει ως εξής:
Ξεκίνησα να δουλεύω ως συμβασιούχος στον δημόσιο τομέα πριν από τρία χρόνια.Ήμουν ένα κορίτσι που αγαπούσε τη δουλειά του και ήθελε να αφοσιωθεί σε αυτήν .Πίστευα ότι αν δεν ανακατευόμουν σε κουτσομπολιά, αν δε συμμετείχα σε κλίκες και αν δεν "έχωνα τη μύτη" μου σε υποθέσεις άλλων δεν θα είχα προβλήματα. Δεν ήταν όμως έτσι τα πράγματα. Ξεκίνησα να υφίσταμαι ηθική παρενόχληση από τους πρώτους δυο μήνες, δεχόμενη "αθώες σπόντες" στις οποίες ,όχι ότι ήμουν άνετη αλλά πρόσπαθούσα να δείχνω αδιάφορη γιατί δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Σκέφτηκα ότι καποια στιγμή θα σταματούσαν αν έβλεπαν ότι δεν αντιδρώ.Δεν είχαν όμως σκοπό να σταματήσουν και ξεκίνησε έτσι ένας ψυχολογικός πόλεμος εναντίον μου από όλα τα μέλης της ομάδας.Με παρενοχλούσαν με διάφορους τρόπους, όπως να προξενούν θορύβους με χτύπήματα πάνω στα τραπέζια ... να βήχουν.... έφτασαν μέχρι το σημείο να παρεμβαίνουν στην δουλειά μου και έπειτα να με κατηγορούν ότι κάνω λάθη.Φαντάζεσαι τί θα γίνονταν αν αντιδρούσα;Θα έλεγαν ότι είμαι τρελή και ακούω θορύβους ,ότι έχω δηλαδή παραισθήσεις.(Όπως μια φορά που τους ζήτησα τους λόγους που μου επιτίθενται,αλλά βέβαια δεν βρήκα δίκιο,με έβγαλαν τρελή, ότι δεν απευθύνονται σε εμένα αλλά "μιλούν στον τοίχο".) Είχα φθάσει πράγματι σε όρια απελπισιας αλλά και παραίτησης.Προσπαθώντας να πάω στο γραφείο της πρισταμένης μου για να της μιλήσω για το πρόβλημα μου, με παρεμπόδιζαν καθώς έβαζαν άτομα να με παρακολουθούν για να δουν που πηγαίνω. Τελικά, επικοινωνόντας μαζί της μέσω τηλεφώνου, κατανόησε το πρόβλημα μου και έδωσε μια λύση σε αυτό.Μου άλλαξε χώρο εργασίας και βρήκα την ψυχική μου ηρεμία.Πίστευα ότι όλα θα τελείωναν αίσια. Όμως σε μια επόμενη σύμβαση μου τα προβλήματα ηθικής παρενόχλησης συνεχίστηκαν σε εντονότερο βαθμό.Με απομόνωσαν κόβοντας την επικοινωνία μαζί μου στα θέματα της δουλειάς,μου πετούσαν απειλές, ανυπόστατες κατηγορίες , μέχρι που έβαζαν και άτομα να με παρακολουθούν στην προσωπική μου ζωή!!(Απίστευτο και όμως αληθινό)Χωρίς να μιλήσω ξανά στην προισταμένη μου-φοβούμενη ότι δεν θα πιστέψει ότι συνεχίζουν να μου δημιουργούν πρόβλημα)αναγκάστηκα να παραιτηθώ μέσα σε τρεις μέρες.Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς καθώς ήταν όλοι εναντίον μου. Το μόνο που κατάφερα ήταν, να μη με βγάλουν τρελή καθώς δεν απάντησα στις απειλές τους και δεν πήρα μέρος στο αισχρό και -βάσει οργανωμένου σχεδίου-παιχνίδι που μου έπαιζαν.Έφυγα όμως με σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία μου-κρίση άγχους και μετατραυματικό στρες- αλλά και φοβερά αδικημένη.Αυτό που με πλήγωσε περισσότερο είναι ότι δεν καταφερα να τους στείλω στον εισαγγελέα ,καθώς δεν είχα αποδείξεις,αλλά και σε έναν καλό ψυχίατρο αφού όλοι αυτοί αποτελούν διαταρραγμένες προσωπικότητες και μια ανοιχτή πληγή!! στους χώρους εργασίας.




ΥΓ:Μέσα από αυτή τη δοκιμασία έχω βγει δυνατότερη και σοφότερη.Κατάλαβα επίσης ότι ο κόσμος είναι υπερβολικά κακός και άρρωστος και ότι δεν χρειάζεται να δώσεις δικαιώματα για να σε βλάψουν. Μπορουν να το κάνουν και μόνοι τους , με μόνο κίνητρο τη ζήλεια την κακία κια τα δικά τους τους ψυχολογικά προβλήματα που τα αποκτούν μέσα από την οικογένεια τους και τα μεταφέρουν και στη δουλειά τους . Εύχομαι αυτή η γνώση που έχω αποκτήσει να μου φανεί χρησιμη στο μέλλον με σκοπό να μπορώ να προφυλάξω τον εαυτό μου καλύτερα.Επίσης εύχομαι σε όσους ήταν ή είναι στην θέση που ήμουν εγώ ,κουράγιο,αντοχή και πίστη στον εαυτό τους.


***ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ***

Ερατώ είπε...

Έλενα
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας.Μπήκε στις "περιπτώσεις παρενόχλησης" για να την διαβάσουν και άλλοι.
Ελπίζω τώρα να είσαι κάπου που να μην έχεις τέτοια προβλήματα.
Στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να δικαιωθεί κανείς δικαστικά, καθώς δεν υπάρχει νόμος ειδικός για την ηθική παρενόχληση.
Ο στόχος εκφοβισμού πάντως πρέπει να μαζεύει όσα στοιχεία μπορεί για την περίπτωση που θα μπορέσει να τα αξιοποιήσει δικαστικά.
Σε πολλές χώρες υπάρχει νομική αντιμετώπιση του φαινομένου.Ας ευχηθούμε να γίνει αυτό και στη δική μας.

Έλενα είπε...

Τώρα αγαπητή ερατώ, αντιμετωπίζω άλλο προβλημα, αυτό της ανεργίας.Από όταν έφυγα από αυτή τη δουλειά δουλεύω εποχιακά για 2 -3 μήνες, και αυτό ήταν όλο. Βέβαια πάντα έχω ένα φόβο πώς θα είναι τα πράγματα σε μια άλλη δουλειά, μετά από αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία,αλλά πραγματικά ελπίζω ότι θα μου έρθουν και καλύτερα!

Ερατώ είπε...

Έλενα
Ο φόβος της ανεργίας είναι που δυστυχώς κάνει τους ανθρώπους να ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές και παράλληλα αποθρασύνει τους διεστραμμένους.
Μη χάνεις το κουράγιο σου και πάλεψε.Λέγεται ότι οι στόχοι εκφοβισμού έχουν αυξημένα προσόντα.Θα τα καταφέρεις αρκεί να μη χάσεις το θάρρος και την πίστη στον εαυτό σου που από ό,τι κατάλαβα έχεις αρκετή.

Έλενα είπε...

Ερατώ,
Τί εννοείς όταν λες "οι στόχοι εκφοβισμού έχουν αυξημένα προσόντα;" Μπορείς να μου το διευκρυνίσεις;(Φιλικά πάντα ). Πάντως,μετά τη λαχτάρα που πέρασα, σκέφτομαι:Υπάρχουν άνθρωποι στους χώρους εργασίας ή μόνο τέρατα,ανθρωποειδή ή δεν ξέρω πως αλλιώς να τους ονομάσω.

Έλενα είπε...

Μάλλον με τη δεύτερη το έπιασα. Στόχους εννοείς τα θύματα ηθικής παρενόχλησης;Αν ναι ,τότε συμφωνώ μαζί σου. Τους ενοχλεί η αξία γενικότερα, όπως ο διάβολος δεν αντέχει το λιβάνι, έτσι και αυτοί δεν αντέχουν να στέκεσαι δίπλα τους, τους πέρνεις το οξυγόνο! Πάντως θέλω να κάνω γνωστό το γεγονός(για να δώσω θάρρος και σε άλλους)ότι όσο σκληρό είναι για σένα να έχεις τέτοια τέρατα δίπλα σου ,αντιστρόφως ανάλογα σκληρό είναι και για τους θύτες να έχουν εσένα δίπλα τους.Θεωρούν στο διεστραμμένο μυαλό τους ότι εσύ φταις για τα δεινά που τους βασανίζουν.Για αυτό το λόγο και σε πολεμάνε, γιατί βλέποντας εσένα να βασανίζεσαι , αυτοί απελευθερώνονται από το δικό τους πρόβλημα. Διαβάζω χρόνια ψυχολογία γιαυτό το γνωρίζω αυτό και έπειτα το συνάντησα και στην πράξη .

Ερατώ είπε...

Έλενα
Τώρα είδα αυτά τα δύο μηνύματά σου.Ναι αυτό εννοώ "τα θύματα ηθικής παρενόχλησης" έχουν αυξημένα προσόντα και ήθος!Γι αυτό δεν αναγνωρίζουν αμέσως τα τέρατα!Αλλά αν τα δεις μια φορά, μετά τα αναγνωρίζεις και μαθαίνεις να τα διαχειρίζεσαι χωρίς να τα χαλάσεις μαζί τους.Κι αυτά το καταλαβαίνουν και δεν σε πειράζουν.Βέβαια παίζει ρόλο και το περιβάλλον για αυτό.
Βέβαια το πως να μην γίνει κανείς "στόχος παρενόχλησης"-συνηθίζεται από πολλούς να μην τον αποκαλούν "θύμα" για να μην νομιστεί πως θα είναι πάντα "θύμα" κάτι που δεν είναι αλήθεια-θέλει αρκετή ανάλυση, που την ετοιμάζω για τη συνέχεια αυτού του μπλογκ.
Σε ευχαριστώ για την ενεργή συμμετοχή σου στο θέμα μας, ένα θέμα σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα...

ANTI-BULLYING ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ