'Ο,τι και να πει κανείς για την αξιόλογη φωτογράφο Βούλα Παπαϊωάννου θα είναι λίγο.
Οι φωτογραφίες της, απεικόνισαν τα τραγικά συμβάντα της Γερμανικής κατοχής και ευαισθητοποίησαν διεθνείς οργανισμούς.
Το φωτογραφικό της έργο από το 1940 και μετά:
Οι φωτογραφίες της, απεικόνισαν τα τραγικά συμβάντα της Γερμανικής κατοχής και ευαισθητοποίησαν διεθνείς οργανισμούς.
Το φωτογραφικό της έργο από το 1940 και μετά:
1940: Φωτογραφίζει τη στρατολόγηση ανδρών στο Γουδί.
1941: Στρέφει το φακό της στον άμαχο πληθυσμό της Αθήνας και την δύσκολη καθημερινή του ζωή.
1942: Φωτογραφίζει αποσκελετωμένα παιδιά και ενήλικες και τα στέλνει στα γραφεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη με τη βοήθεια φίλων της.
1943: Φιλοτεχνεί το χειροποίητο "Μαύρο Λεύκωμα" με 83 θέματα από την πείνα της κατοχής.
1944: Στις 12 Οκτωβρίου , μέρα της Απελευθέρωσης, φωτογραφίζει τις μαζικές εκδηλώσεις.Επίσης καταγράφει με τον φακό της τα μηνύματα των φυλακισμένων της οδού Μέρλιν.Αποτυπώνει τις καταστροφές των Δεκεμβριανών.
1945: Φωτογραφίζει τους ομήρους του ΕΛΑΣ.
1946: Προσλαμβάνεται ως επίσημη φωτογράφος της UNRRA.
1941: Στρέφει το φακό της στον άμαχο πληθυσμό της Αθήνας και την δύσκολη καθημερινή του ζωή.
1942: Φωτογραφίζει αποσκελετωμένα παιδιά και ενήλικες και τα στέλνει στα γραφεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη με τη βοήθεια φίλων της.
1943: Φιλοτεχνεί το χειροποίητο "Μαύρο Λεύκωμα" με 83 θέματα από την πείνα της κατοχής.
1944: Στις 12 Οκτωβρίου , μέρα της Απελευθέρωσης, φωτογραφίζει τις μαζικές εκδηλώσεις.Επίσης καταγράφει με τον φακό της τα μηνύματα των φυλακισμένων της οδού Μέρλιν.Αποτυπώνει τις καταστροφές των Δεκεμβριανών.
1945: Φωτογραφίζει τους ομήρους του ΕΛΑΣ.
1946: Προσλαμβάνεται ως επίσημη φωτογράφος της UNRRA.
Το έργο της συνεχίζεται και στη μεταπολεμική Ελλάδα όπου οι φωτογραφίες της αποτυπώνουν με έντονα ανθρωπιστική ματιά τις προσπάθειες των απλών ανθρώπων να ανασυγκροτηθούν μετά τον πόλεμο.
Οι πληροφορίες πάρθηκαν από το βιβλίο "Βούλα Παπαϊωάννου-Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί" -Φανή Κωνσταντίνου
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Μουσείο Μπενάκη
Φάος
ΒΙΒΛΙΑ-ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ
Βούλα Παπαϊωάννου-εκδ.περ.Φωτογράφος
Βούλα Παπαϊωάννου-Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί
Η φωτογράφος Βούλα Παπαϊωάννου-Μουσείο Μπενάκη -Άγρα
25 σχόλια:
Αξιολογότατη!
Πολύ αγαπημένη φωτογράφος!
Το έχω εδώ και μήνες στο μυαλό μου να της κάνω ένα αφιέρωμα, αλλά όλο κάτι συμβαίνει και το αφήνω.
Το έκανες εσύ όμως, οπότε οκ:)
Καλησπέρα σου!
Πολύ καλή με μια απίστευτη ματιά!
Κάτι τέτοιοι άνθρωποι, με κάνουν να σκέφτομαι πάντα πόσο σημαντικό είναι το να έχει κανείς ένα στόχο και να πιστεύει σ' αυτόν επιμένοντας να τον πετύχει.
Όταν φωτογραφίζεις, πρέπει να ταυτίζεσαι με το θέμα σου. Και ειδικά όταν φωτογραφίζεις ανθρώπους, πρέπει να νιώθεις ότι τους αγαπάς. Ίσως δεν είναι ακριβώς αγάπη... ίσως είναι αποδοχή, αποδοχή της ύπαρξης και του ρόλου τους.
Η Βούλα Παπαϊωάννου φαίνεται να έχει κάνει ακριβώς αυτό. Γι' αυτό και οι εικόνες της έχουν να πουν κάτι στους ανθρώπους.
Ίσως έχεις βαρεθεί να ακούς αυτό το "Μπράβο για την ανάρτηση Ερατώ μου", αλλά η αλήθεια είναι ότι το blog σου έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης. Υπαρκτό. :)
Φιλιά πολλά!
roadartist!
Κι εγώ το σκεφτόμουν καιρό.Σήμερα είπα να το κάνω μια και είναι και επίκαιρο.
Πιστεύω πως οι φωτογραφίες της "μιλούν" για τον ίδιο τον άνθρωπο, πέρα από το γεγονός που κάθε φορά δείχνουν.
Δεν θα έλεγα όχι να διάβαζα κι ένα δικό σου αφιέρωμα όταν θα είσαι έτοιμη, μια και είσαι και η ειδική των πολιτιστικών!
Να περάσεις καλά σήμερα εύχομαι.Φιλιά!
Lilith!
"Όταν φωτογραφίζεις, πρέπει να ταυτίζεσαι με το θέμα σου. Και ειδικά όταν φωτογραφίζεις ανθρώπους, πρέπει να νιώθεις ότι τους αγαπάς. Ίσως δεν είναι ακριβώς αγάπη... ίσως είναι αποδοχή, αποδοχή της ύπαρξης και του ρόλου τους."
Τι να πω τώρα εγώ; Αυτό που έγραψες τα λέει όλα.Πιστεύω ότι περιγράφει αυτή την περίεργη αίσθηση που έχουμε όταν βλέπουμε τις εικόνες της Βούλας Παπαϊωάννου , κάτι σαν να ακούμε τα πρόσωπα των φωτογραφιών να λένε "είμαστε άνθρωποι, προσπαθούμε να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια, σε όλες τις συνθήκες".
Υπάρχουν γυναίκες, γυναικάρες και Λεβέντισσες!
Για τις Λεβέντισσες τι να πει κανείς; Είμαστε πολύ μικροί για να μιλάμε! Δεν υπάρχουν λόγια.
...Ούτε καν έχουν ανάγκη τα λόγια μας.
Εκείνες, είναι πολύ αλλού!
Μακράν!
Καλησπέρα Ερατώ και συγχαρητήρια για το post σου.
Cya
Εξαιρετικό το αφιέρωμα και αναδεικνύει αυτά που αξίζουν, παραβλέπουμε και "ξεχνάμε"..
Πολύ σωστή, Ερατώ:)
Ερατώ μου,
Είναι κάποιες προσωπικότητες που πραγματικά ανήκουν σε άλλο επίπεδο…
Το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι τουλάχιστον να μαθαίνουμε για αυτές…ίσως τότε κάτι αλλάξει και σε μας…μέσα μας…
Είναι φορές που διαβάζοντας το μπλογκ σου, τις σκέψεις σου…τη θεματολογία των αναρτήσεων σου… αναρωτιέμαι τι κάνω εγώ στην μπλογκοσφαιρα με τα ανάλαφρα θεματάκια…τα ροζ και μη….
Να έχεις μια υπέροχη μέρα Ερατώ μου!
Πολλά φιλιά!
Osiris!
Πραγματικά λεβέντισσα η Παπαϊωάννου.Βρήκε τρόπους με την τέχνη της να ευαισθητοποιεί όσους βλέπουν τις εικόνες της ακόμη και σήμερα, φέρνοντας κοντά μας και κάνοντάς μας να κατανοήσουμε πόσο οδυνηρά ήταν τα χρόνια του πολέμου για τους απλούς ανθρώπους και πόσο πρέπει ο πόλεμος να αποφεύγεται.
Σίγουρα δεν έχουν ανάγκη τα λόγια μας αυτές οι γυναίκες.Είμαστε τόσο μικροί για να τις κρίνουμε ,αλλά και δεν τις ένοιαζε αν θα γίνουν αρεστές.
Σ'ευχαριστώ που ήρθες.Καλό Σ/Κ!
Σπίθα!
Η φωτογράφος αυτή είναι από τις αγαπημένες μου και πολύ καιρό σκεφτόμουν να κάνω αφιέρωμα.
Αυτή είναι που αναδεικνύει όσα πολλές φορές ξεχνάμε ,πσρόλο που τελικά αυτά αξίζουν την προσοχή μας, όπως πολύ σωστά τονίζεις.
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Εύχομαι να έχεις ένα ευχάριστο Σ/Κ!
Κοραλλένια!
Τα θέματά σου δεν είναι "θεματάκια", αλλά "θεματάρες"!
Και ο τρόπος που τα παρουσιάζεις με απλότητα και δικό σου στυλ, καταπληκτικός!
Κι εγώ αναρρωτιέμαι μερικές φορές "τι κάνω εδώ μέσα, με αυτή τη μαύρη θεματολογία".Φαίνεται πως όλοι έχουμε τάση αυτοκριτικής!
Καλό σου βράδυ, πολλά πολλά φιλιά!
Φωτογραφιες .... χαστουκια στην κοινωνία και παρακαταθήκη για την ιστορία μας.
Ευτυχως και υπήρξαν τετοιο Ανθρωποι.
Καλό μηνα
Αρης
Άρη!
Καλό μήνα , επίσης!
Ναι, ευτυχώς που καταγράφηκαν αυτές οι εικόνες, για να μην ξεχνούν οι άνθρωποι τη φρίκη που φέρνει ο πόλεμος.
Καλή σου μέρα, σε ευχαριστώ που πέρασες.
Έδωσε "γυναικείο" τόνο στις φωτογραφίες της.
Ευαισθησία και ανθρωπιά...
Ασκαρδαμυκτί!
Αυτά ακριβώς, ευασθησία και ανθρωπιά.Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε να δίνουν έμφαση σε άλλα πράγματα όταν μιλούν για τον πόλεμο, όπως μάχες , συμφωνίες,νίκες και ήττες.Κι όμως οι καθημερινοί άνθρωποι δέχτηκαν τις σκληρές συνέπειες χωρίς να μπορούν να έχουν επιλογή.Τουλάχιστον να μην το ξεχνάμε.
Σε ευχαριστώ που πέρασες.Να έχεις ένα όμορφο βράδυ.
Πολυ καλα εκανες που αναφερεις μια τετοια ποιητρια της φωτογραφιας εδω μεσα !!!!!!!!!!
Καλη σου μερα Ερατω ....
εγώ μάλλον είμαι ο πιο άσχετος καθώς δεν γνώριζα την φωτογράφο. Την έμαθα απο τις δικές σου πληροφορίες. Όμορφη ανάρτηση.
Δεν την γνώριζα. Οι φωτογραφίες στο slide εξαιρετικές πραγματικά!
Πολύ καλό αφιέρωμα!
Ερατώ μου φιλιά πολλά και καλό Σαββατόβραδο σου εύχομαι!!!
Ίσσαλλε!
Καλώς τον!
Ποιήτρια , πραγματικά!
Καλό σου βράδυ.
George!
Καλώς ήλθες στο μπλογκ!
Ελπίζω να τα λέμε συχνά.
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτησή μου.
Καλό βράδυ και καλή βδομάδα!
Ειρήνη!
Καλώς το κορίτσι!
Οι ευχές σου για όμορφο Σ/Κ βγήκαν αληθινές.
Εύχομαι και σε σένα καλή βδομάδα και σε ευχαριστώ που ήρθες.
Πέρασα για μια καλησπέρα Κυριακοβραδιάτικη.
...Ή
Βραδοκυριακάτικη
Τς τς τς!
Χάλια φαίνεται.
Καλά...
Καλησπέρα απλώς!
lol
Πολλά φιλιά Ερατώ.
Cya
PS: Λεκτική επαλήθευση: ASORE.
Με στέλνει ταξίδι το blog σου πάλι.
:)))
Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ .. Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ .. Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
Osiris!
Καλημέρα!
Πρωινοδευτεριάτικη!
Φιλιά!
Υ.Γ. Ωραίο το δεύτερο μήνυμα!
Καλησπέρα Ερατώ.
Έλα.
Έφερα κάτι για μετά τον καφέ.
...ή πριν.
;)
Φιλιάααα...>
Osiris!
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το δώρο σου.Ό,τι πρέπει, γλυκύτατα σαν κι αυτόν που τα έφερε!
Δημοσίευση σχολίου